Wanneer je je verdriet niet verstopt, maar aanvaard, dan ga je de pijn ervan voelen. Die pijn onder ogen durven zien is een moeilijke, maar heilzame stap naar herstel.
Ontreddering in je emoties toelaten voelt bedreigend, maar in de tegenwoordigheid van God is dat veilig. Reddeloosheid en gemis, leegte en rouw, angst en verdriet, pijn en boosheid: verstop ze niet. Ga er dwars doorheen en laat de hemelse Vader binnen in de kamers van je gebroken hart. Hij is een Vader Die omziet naar wie huilt.
Je hoeft niet alleen door je verdriet heen te wandelen. Laat je verdriet je niet isoleren, maar zoek de nabijheid van God en mensen die je kunt vertrouwen. Laat anderen betrokken zijn, duw ze niet weg. En zelfs als niemand je begrijpt, dan is God een schuilplaats. Hij is een Anker, een veilige Toren, een beschermende Burcht. En als je denkt dat er aan je verdriet geen bodem is, dan draagt Hij je in Zijn eeuwige armen.
Neem de tijd om je pijn onder ogen te zien in Zijn tegenwoordigheid en vertel Hem wat er in je omgaat, zodat Zijn liefde je als een warm deken kan omhullen.
Jef De Vriese