Kijk wat God doet

Het is intussen weer een hele tijd geleden dat ik een conferentie bijwoonde van de Family Builders – Bouwen aan je gezin in onze gemeente. Ik was er enthousiast over en vast van plan om bepaalde dingen die ik gehoord en geleerd had (zoals de gezinsavonden) ook in ons gezin te proberen.

Ik denk dat het één dag na onze eerste gezinsavond was, dat de kinderen vroegen: “Wanneer doen we nog een gezinsavond, mama?” intussen hebben we het omgedoopt tot gezinsnamiddagen in plaats van avonden. Een zondagsnamiddag past voor ons beter.

Het verlangen van de kinderen…
Ik had nooit gedacht dat de kinderen er zelf zo naar zouden vragen en op die manier mij als ouder eraan herinneren om de discipline te hebben om regelmatig iets voor te bereiden, om als gezin bewust tijd apart te zetten om op een speelse manier stil te staan bij enkele geestelijke principes en om samen na te denken over hoe we die kunnen toepassen in ons dagelijks leven.

De structuur van zo een namiddag is bij ons meestal hetzelfde: eerst een liedje van een opwekkings-cd voor kinderen (waarop ze natuurlijk dansen); dan gebed, dan het Bijbelverhaal en vervolgens de activiteit en als laatste bespreken we het verband tussen onze activiteit (het spel) en het verhaal, dus de geestelijke les die schuilt. Maar toch is elke gezinsnamiddag zo anders omdat je natuurlijk telkens iets nieuws voorbereidt. Ik denk dat het de combinatie is van die vertrouwde structuur met het opwindende van het spel, wat het voor mijn kinderen zo leuk maakt dat ze zelfs eens voorstelden om rustig op hun kamer te gaan spelen zodat ik de gezinsavond kon voorbereiden waarvoor ik nog geen tijd had gemaakt ….

… doet ouders groeien
Ik heb ook mogen ervaren dat ikzelf als ouder wordt bepaald bij de lessen die ik aan mijn kinderen wil doorgeven, ik word er zelf ook door opgebouwd! Natuurlijk loopt niet elke namiddag zoals mamalief had gepland …

Eén keer liep het mis en werden de kinderen onverwachts heel boos omwille van een deel van het spel waar ze het heel moeilijk mee hadden. Ik wist op dat moment even niet meer hoe te reageren, maar “toevallig” dacht ik er opeens aan dat we bij het begin van onze gezinssamenkomst waren vergeten te bidden! Direct riep ik: “Ik weet waarom onze gezinsavond mislukt is! We zijn vergeten te bidden voor het spel!”

Hun mond viel even open en ik zag aan hun ogen dat ze erover nadachten. Ons spel mocht dan al mislukt zijn, de Heer had ons toch onze les gegeven! Het gaat uiteindelijk niet om het spel op zich, maar we vragen aan de Heer dat Hij ons iets leert over Hemzelf en over onszelf en dat mogen we nooit vergeten.

Geestelijke lessen
Zo had ik voor het begin van het nieuwe schooljaar een gezinsnamiddag voorbereid rond de kruisdood van Jezus. We hebben met speelgoed een groot kruis gebouwd, het lijdensverhaal van Jezus gelezen, samen gebeden en zelfs een korte stilte gehouden (voor mijn actieve zoontjes is dat een hele prestatie …!) terwijl we rond het kruis op de grond zaten. We hebben onze zonden aan elkaar verteld, op papiertjes geschreven en vervolgens aan het kruis bevestigd (een idee van een Vlaamse Gebedsnacht). Maar we hebben ook de goede dingen die we doen, opgeschreven en samen besproken wat het voor ons, tijdens ons dagelijks leven (bv. op school) betekent dat God onze fouten vergeeft. Kortom voor de kinderen was het een manier om de vergeving van onze zonden door de kruisdood van onze Heer Jezus tastbaarder en begrijpelijker te maken.

Alhoewel ik vooraf had gevreesd dat het misschien “te geestelijk” zou zijn voor hen en te weinig spel, zei één van mijn zoontjes achteraf: “Mama, dit was de allerleukste gezinsnamiddag die we ooit hebben gedaan!”

De kinderen hadden iets van Jezus ervaren die middag! Hij was er echt bij geweest en ik was er zelf ook enorm door bemoedigd. Ik had het gevoel dat ik ze op een bepaalde manier iets had mogen meegeven om uit te putten op momenten dat ze het misschien moeilijk zouden hebben in de klas of op de speelplaats. Ze weten dat Jezus hen kent, troost, beschermt en vergeeft. Het begin van het eerste leerjaar kon niet meer stuk!

Beschikbaar voor Gods Geest
Ik geloof dat het nodig is om af en toe iets te plannen in ons gezin om een gelegenheid te creëren waarin de Geest van God kan werken en ons iets kan leren. In deze drukke maatschappij hebben we er als gezin meer en meer de behoefte aan om samen tot rust te komen rond de Heer, maar zoiets ontstaat niet zomaar uit het niets, daarom is het juist goed om regelmatig zo een gezinssamenkomst te organiseren.

Het is absoluut waar dat er veel tijd en energie in kruipt om alles goed voor te bereiden, maar ik vind het de moeite dubbel en dik waard. Want als ik nú geen aandacht besteed aan het geestelijk leven van mijn kinderen, zal ik misschien later tijd en energie in minder plezierige dingen moeten steken…

Alleenstaande ouder?
Als alleenstaande ouder met twee kinderen vond ik het ook bemoedigend toen mijn jongste zoontje op een dag aan tafel zei: “Mama, wij zijn niet met 3 hoor! Wij zijn eigenlijk met 5: ik, broer, mama, Bonnie (onze poes) en Jezus!”

Een enthousiaste moeder